دانلود کلیپ

ارجاع به سایت مرکزی برایی دانلود   کلیک

قصه...

به نام خدا

امروز همراه خواهر کوچیکترم رفته بودیم کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. جشنواره قصه گویی برگزار شد. مرحله ی شهرستان بود، بچه هایی که انتخاب شدن واسه مرحله ی استانی و بعد کشوری و بعد بین المللی خواهند رفت.

من میهمان بودم که قرار بود یه قصه تعریف کنم.

یه پدربزرگ و چندتا مادربزرگ هم بودن که قصه تعریف کردن. چند مادر هم بودن که قصه گفتند.

داستانی که من تعریف کردم درباره ی خروس و روباه بود و نتیجه اش هم دروغ نگفتن بود....

ــــ

این روزها قصه گفتن واسه بچه ها خیلی کم شده، مادرها حوصله ندارن دنبال کتاب قصه ی خوب گردن و برای بچه هاشون تعریف کنن...

قصه گفتن یکی از راه های آموزش به بچه هاست... کودکان از ماجراهایی که واسشون تعریف میشه عبرت میگیرن و یادشون میمونه چه واقعه ای تو قصه ای که براشون تعریف کردیم رخ داده بود... 

پس چقدر خوب میشه اگه بتونیم برای بچه هامون یا خواهر و برادر کوچیکترمون قصه های آموزنده تعریف کنیم، بچه ها از نزدیک هاشون مثل پدر و مادر یا خواهر بو برادر یا خاله و ... بهتر از غریبه ها یاد میگیرن، چون اون ها رو دوست دارن به حرفشون گوش میدن.

شاید بگین بچه ها گوش نمیدن؛ اگه قصه جذاب باشه خود قصه خودش رو میگه:" بگذاریم قصه خود، خود را بگوید"

...

خودتون بیشتر دنبالش باشین.

عزت زیاد

بافتنی...

به نام خدا

به نظر من آدم باید همه مهارت هایی که تو زندگی ممکنه یه روز لازمش بشه رو بلد باشه...

به لطف خدا بنده قلاب بافی بلدم

خوب الحمدلله

تا اینجاش که خوبه

ولی نمیدونم چرا بقیه وقتی می بافم یه جوری بهم نگاه می کنن، شوهرم که یه بار بهم گفت مثل مادربزرگا میشی وقتی میبافی...

میخوام بدونم مگه هنر زمونه میشناسه؟! 

مثلا آیا بعد از گذشت سالهای سال دیگه کاشی های قشنگ درست کردن واسه خونه ها یه کار خسته کننده و مرتبط با قدیمیاس؛ یعنی مثلا یه جوون نمیتونه همون کاشی هارو درست کنه واسه یه ساختمون امروزی؟؟؟؟!!!!

به نظر من اصلا یه دختر، یه خانوم، یه زن خوب باید از هر انگشتش یه هنر بریزه... بعله

اصلا لباسای زمستونی خونه رو باید خاتون خونه ببافه، خیلی هم قشنگ تر از ماشینیا میشه... والّا

امیدوارم ارزش قائل بشیم واسه هنرهای اطرافیانمون

وقتی خواهرمون یه هنری داره تشویقش کنیم نه اینکه مسخره ش کنیم...

وقتی برادرمون یه مهارتی بلده بهش دلگرمی و امید بدیم نه اینکه سربسرش بذاریم...

از خدا میخوام هرکس هرجایی با هر هنری که بلده سالم و سلامت باشه...

عزت زیاد

اینم کفش و کلاهیه که واسه پسرخالم که آبان دنیا میاد بافتم... ^ـ^

قدرت مردم

تولید داخلی

این چنین حیاطم آرزوست...

بسم الله الرحمن الرحیم

توی این روزگاری که حیاط فقط توی حیاط مدرسه و محوطه ی پارک واسمون تعریف شده دیگه جایی برای لذت بردن از عطر هلو های تازه رسیده حیاط خونه و بوی خوش پیچ یاس گوشه ی باغچه نیست... 

سماور ذغالی ای که باید حواست رو خوب جمعش بکنی که گر بگیره و آبش جوش بیاد تا در کنار هم آرامش پیدا بکنیم کجاست؟!

این درسته که دنیا پیشرفت کرده و به سمتی میره که زندگی رو بهتر بکنه، ولی یه سوال دارم؛ آیا به این هدف رسیده؟!

اینکه ما فرهنگ خودمون، آداب و رسوم چندین و چند سالمون رو کنار بذاریم و تمام فکر و ذکرمون بشه جدیدترین هایی که باید بهمون عرضه کنن درسته؟!

اینکه حسرت نگاه پرمهر مادر بزرگ و پدربزرگ، دورهم جمع شدن هایی که پر از شادی و خنده و احوالپرسیه به دلمون بمونه خوبه؟!

اینکه با نگاه کردن فیلم های قدیمی ایرانی که صفا و صمیمیت توشون مشخصه همش پشت سرهم ای کاش و آخی و هعی بگیم، ناراحت کننده نیست؟!

و ...

بهتره به خودمون بیایم، این مصرف گرایی ای که به وجودمون انداختن رو از خودمون دور کنیم...

مدیریت زمان و مدیریت هزینه رو از اسلام یاد بگیریم، اسلامی که هرچقدر دشمناش تلاش می کنن از بین ببرنش مردم دنیا بیشتر و بیشتر دنبالش میرن و شادی حقیقی رو فقط با خدا و اسلامش لمس می کنن...

پیامبر(ص) زمانشون رو به سه دسته تقسیم می کردند؛ یکی برای کار و امور مردم، یکی برای عبادت و زمانی رو هم برای بودن با خانواده

از پیامبر عشق و دوستی الگو بگیریم تا زندگی خوبی داشته باشیم...

" الهی!

به بهشت و حور چه نازم؟ مرا نظری ده که از هر نظری بهشتی سازم. "     

خواجه عبداله انصاری

در پناه حق سربلند باشید

یادگاری بیان واسه وبم ... :)

بسم الله الرحمن الرحیم

مرد خردمند هنر پیشه را

 عمر دو بایست در این روزگار

 تا به یکی تجربه اندوختن

 با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.