حس خوش میهمانی خدا در رجب...

یا حق مددی

ساعت 20:30 _ 13/1/1397 تنها حالی بسیار خوب برایم از سه روز سفر به خانه ی خدا در شهر خودمان یادگار مانده بود. خداوند نظری از سر لطف بر من کرده و سالی سرشار از خوشی برایم رقم زده است. و من به این یقین دارم. سه روز بود که میهمان خانه اش بودم و دلم را به وجود سراسر مهرش سپرده بودم. دوست داشتم بیشتر در آن عبادتگاه معنوی که خنک نسیم سحرگاهی اش جرعه جرعه نگاه بخشودگی حق را به وجودم می نوشاند بمانم و از لحظه لحظه ی مهرانگیزش عشق را کوله بارم کنم.
تازه میفهمم مُحرِم شدن چه حسی دارد! برای همگان تجربه ی دقایقی از آن معنویت سرشار را از خداوند سبحان خواستارم...

نامه ی سرگشاده

به نام خدا

در خصوص نوشتن باید گفت و شنید....

وقتی موضوعی را با کلمات و جملات به عباراتی معنا دار تبدیل می کنی، به آنها انرژی می دهی. این انرژی با خوانده شدن از نویسنده به خواننده منتقل می شود. گاهی نامه ی فدایت شوم دل معشوقه را نسبت به عاشقش نرم می کند، گاهی نامه ی عذرخواهی دل رنجیده را. 

اینکه خواننده منظور نویسنده را به درستی درک کند، علاوه بر سطح همفکریشان به لغات استفاده شده و نحوه ی چینش آن ها بستگی دارد. بعضی وقت ها گوینده یا نویسنده از خود می پرسد« چرا این ها نمی فهمند چه می گویم؟!!!» که همین جمله می تواند حاکی از به کار نبردن کلمات مناسب باشد. 

عبارت مثبت انرژی مثبت را القا می کند و عبارت منفی انرژی منفی... بهتر است گاهی علت جلو نرفتن کارهایمان را در کلمات جستجو کنیم.

پ.ن. صحبت در این مورد طولانی خواهد بود. سرنخ را بگیرید و ادامه راه با خودتان