یا حق مددی
فکر نمیکردم اینقدر جذاب باشه خوندن این کتاب؛ "خاطرات سفیر" رو میگم... عالیه... پیشنهاد میکنم حتما بخونیدش... مخصوصاً خانم ها
موضوع کتاب: خاطرات خانم نیلوفر شادمهری در زمانی است که برای دکتری طراحی صنعتی به کشور فرانسه رفته بودن.
پ.ن: در برابر دانستن مقاومت نکنیم... کمی بیشتر از دیروزمان بدانیم، دنیا بزرگ است و برای همه ما جا به اندازه کافی هست.
یا حق مددی
در روز های آینده راهی نمایشکاه کتاب خواهم شد. ان شاالله. بسیار خوشحالم که میخواهم در این جریان زیبای لذتبخش حضور داشته باشم. جذابیت نمایشگاه امسال برایم بیشتر از هر نمایشگاه دیگری است؛ چراکه همسرم شانه به شانه همراهم خواهم بود... :)
پیشنهاد مطالعه: دختر شینا - گلستان یازدهم - خاطرات سفیر - اعترافات - آن بیست و سه نفر (همگی نشر سوره مهر)
یا حق مددی
سلام
دیشب به اتفاق همسر و خواهران رفته بودیم سینما؛ برای دیدن فیلم "به وقت شام". خدا رو شکر استقبال مردم از این فیلم نسبت به فیلم های دیگه بیشتر بود. ولی چقدر خوب میشد اگه کسایی که میان سینما، اشتباها فکر نکنند که دارن میرن رستوران یا کافی شاپ؛ آخه مگه سینما جای خوردنه؟؟؟؟!!!!! بالاخره باید یه فرقی بین سینما و خونه باشه یا نه!!!!؟؟؟ یا حداقل چیزای بی صدا بخورید مثل تخمه. خلاصه اینکه نیم ساعت اول فیلم خش خش بسته های چیپس و پفک تمرکز آدم رو بهم میزد و اون لذتی که می شد از فیلم ببری رو کم کرد، ولی خوب خداروشکر بالاخره تموم شد پذیرایی و همه نشستن به فیلم دیدن...
یه مطلب دیگه: آخه میخوام بدونم پاکتِ چیپس و پفک چقد سنگینی داره که دو دقیقه دستتون نگه نمیدارین که بریزین تو سطل آشغال؛ چطور وقتی داخلشون پره، ساعت ها در آغوششون می گیرین؟؟!!! ضمنا این پاکت های چیپس و پفک به دست خود شما خالی شدن، پس تا وقتی به جای کثیفی نخوردن هنوز تمیزن و میتونین دستتون بگیرین، پس کمی صبور باشید و چهره ی محیط اطرافمون (در کل محیط زیست) رو با این کارهای کوچیک زیباتر کنیم.
و اینکه خداروشکر یک زنگ تلفن بیشتر به صدا درنیومد.
این هم از حواشی سینما
ممنون از شما که وقت گذاشتید و دغدغه دارید.
فرهنگ خوب یافتنی نیست، ساختنی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
الان از یه عروسی میام... یه عروسی ساده...
یکی از روستاهای اطراف که حدود نیم ساعت با شهر فاصله داشت. از کوچه با ماشین نمی شد بالا رفت و مجبور شدیم پیاده بریم. خیلی جالب بود که خونه یه اتاق دو در سه بود و همه ی مهمونا توی حیاط که تقریبا یه باغ بود نشسته بودن و با اینکه تابستونه ولی هوای خوبی بود و سایه ی خنکی داشت....
خاله ی دوماد که نزدیک مانشسته بود گفت که داماد همیشه دوست داشته مراسمش خاص باشه و همینجوری هم شد...
گلاب به روتون وقتی دسشویی خواستم برم همه ی مهمونا در جریان قرار گرفتن، از چند نفر پرسیدم و فهمیدم همون تقریبا اتاق جلوی ورودی حیاط که به کوچه وصل بود دسشوییه (البته هیچ واسطه ای بین خونه و کوچه نبود). شلنگ نداشت و سقفش کوتاه بود...{دیگه حرفی ندارم}
ولی خاطره شد...
تجربه ی قشنگی بود...
به نام خدا
تصویر زیر اینفوگرافیک پیام نوروزی رهبری هستش... مطمئنا مفید خواهد بود برایتان...
به نام خدا
چند روزی بود که اون کتاب قدیمی رو روی میز عسلی خونمون میدیدم. جلدی لکه دار داشت و گوشه های پاره اش حاکی از کهنه بودنش بود. این جمله ی آقای قرائتی وقتی میدیدمش تو ذهنم مرور می شد که «هفته ای یک کتاب بخونید، خودتون رو فارق التحصیل ندونین و...»؛ علاوه بر این کم حجم بودن هم باعث شد دلو به دریا بزنم و شروع کنم به خوندنش. قدیمی بودنش هم کنجکاوی من رو برانگیخته بود.
لحظات دلنشینی موقع خوندنش داشتم.
پ.ن. بهتون پیشنهاد می کنم کتاب رو دانلود و مطالعه کنید.
معرفی کتاب:
دختری در قطار
نوشته عبدالله ترجمه سید صادق شفائی زاده
به نام خدا
به قول یه نفر: « اگه روزی یه کلمه از یه زبان خارجی رو یاد میگرفیم، تا پایان چهارسال دانشجویی ۱۴۶۰ کلمه یاد میگرفیم...»
