کاش...

بسم الله الرحمن الرحیم

کاش یه خط و ربطی با شهدا داشتم

دلم خیلی می خواد...

این چنین حیاطم آرزوست...

بسم الله الرحمن الرحیم

توی این روزگاری که حیاط فقط توی حیاط مدرسه و محوطه ی پارک واسمون تعریف شده دیگه جایی برای لذت بردن از عطر هلو های تازه رسیده حیاط خونه و بوی خوش پیچ یاس گوشه ی باغچه نیست... 

سماور ذغالی ای که باید حواست رو خوب جمعش بکنی که گر بگیره و آبش جوش بیاد تا در کنار هم آرامش پیدا بکنیم کجاست؟!

این درسته که دنیا پیشرفت کرده و به سمتی میره که زندگی رو بهتر بکنه، ولی یه سوال دارم؛ آیا به این هدف رسیده؟!

اینکه ما فرهنگ خودمون، آداب و رسوم چندین و چند سالمون رو کنار بذاریم و تمام فکر و ذکرمون بشه جدیدترین هایی که باید بهمون عرضه کنن درسته؟!

اینکه حسرت نگاه پرمهر مادر بزرگ و پدربزرگ، دورهم جمع شدن هایی که پر از شادی و خنده و احوالپرسیه به دلمون بمونه خوبه؟!

اینکه با نگاه کردن فیلم های قدیمی ایرانی که صفا و صمیمیت توشون مشخصه همش پشت سرهم ای کاش و آخی و هعی بگیم، ناراحت کننده نیست؟!

و ...

بهتره به خودمون بیایم، این مصرف گرایی ای که به وجودمون انداختن رو از خودمون دور کنیم...

مدیریت زمان و مدیریت هزینه رو از اسلام یاد بگیریم، اسلامی که هرچقدر دشمناش تلاش می کنن از بین ببرنش مردم دنیا بیشتر و بیشتر دنبالش میرن و شادی حقیقی رو فقط با خدا و اسلامش لمس می کنن...

پیامبر(ص) زمانشون رو به سه دسته تقسیم می کردند؛ یکی برای کار و امور مردم، یکی برای عبادت و زمانی رو هم برای بودن با خانواده

از پیامبر عشق و دوستی الگو بگیریم تا زندگی خوبی داشته باشیم...

" الهی!

به بهشت و حور چه نازم؟ مرا نظری ده که از هر نظری بهشتی سازم. "     

خواجه عبداله انصاری

در پناه حق سربلند باشید

خودم...

سلام

قبلا توی بلگفا می نوشتم، بعد از اینکه سرویس دهنده ی خارجی این سایت برای ایران مشکل ایجاد کرد از نوشتن توی اون محیط پشیمون شدم... از قبل می دونستم که یک شرکت امریکایی سرور مرکزی بلگفا ست، ولی نمیدونم چرا ادامه دادم...

امیدوارم بتونم توی این محیط یعنی بیان مفید باشم...

از نوشتن خوشم میاد... بیشتر دغدغه های خودمو می نویسم...

ممنون میشم منو با عقایدتون آشنا کنید

فعلا

عزت زیاد

میلاد نور

میلاد حضرت معصومه و روز دختر مبارک

یادگاری بیان واسه وبم ... :)

بسم الله الرحمن الرحیم

مرد خردمند هنر پیشه را

 عمر دو بایست در این روزگار

 تا به یکی تجربه اندوختن

 با دگری تجربه بردن به کار!

اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.

همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.